swiat_Holy_Roman_Emperor_cz_1 - Stadnina Pegaz

Menu główne:

Zapraszamy Was do zapoznania się z pierwszą częścią publikacji na temat Holy Roman Emperora – znakomitego dwulatka, a potem reproduktora, ojca mnóstwa znakomitych wierzchowców. Należący do nas Emperrato, który pod koniec sezonu wygrał gonitwę II grupy, jest jego synem. Podobnie jak Emperor Ajeez – doskonały miler, który odszedł przedwcześnie w ubiegłym roku, lecz w trakcie długiej kariery na torze wygrał mnóstwo ważnych gonitw pozagrupowych na Służewcu. W tej części artykułu przybliżymy Wam pochodzenie Holy Roman Emperora oraz jego karierę na torze. Miłej lektury!

HOLY ROMAN EMPEROR

KOŃ URODZONY W PURPURZE

część 1

Holy Roman Emperor jest irlandzkiej hodowli czternastoletnim folblutem, obecnie reproduktorem, legitymującym się królewskim pochodzeniem. Wyhodowany został w Tower Bloodstock, a jego właścicielem jest Mr John Magnier. Ten znamienity syn epokowego Danehilla od klaczy L'On Vite po Secretariat urodził się 28 marca 2004 roku. W chwili, gdy ogier przychodził na świat, jego ojciec - Danehill po Danzig od Razyana po His Majesty, już nie żył. Holy jest przychówkiem z ostatniego sezonu stanówkowego, gdyż Danehill zmarł 13 maja 2003 roku w wieku 17 lat, ok. 4 miesiące po pokryciu matki Emperora - L'On Vite. Klacz po fantastycznym Secretariacie od Fanfreluche po Northern Dancer w chwili jego urodzenia miała 18 lat. Można więc stwierdzić, że gniadosz jest synem bardzo dojrzałych rodziców.

Rodowód Holy’ego został zbudowany na samych światowych sławach wyścigowych. W jego żyłach płynie królewska krew Northern Dancera, Secretariata i Bold Rulera oraz zasłużonej klaczy Natalmy. Holy Roman Emperor zinbredowany jest 3x3 na Northern Dancera, ale niezwykle cenny w jego rodowodzie jest potrójny żeński inbred 4x4x4 na klacz Natalmę. Poza tym występuje jeszcze potrójny inbred 5x5x5 na epokowego Nearco.

LINIA MĘSKA

Ojcem Holy Roman Emperora jest Danehill (USA), og. ur. 26 marca 1986 roku po Danzig od Razyana po His Majesty, który startował dziewięć razy, z czego cztery razy wygrał, raz był drugi i dwa razy trzeci.

Specjalizował się w krótszych biegach, wygrywając gonitwy G1 i G3 na dystansach 6-7 furlongów. Wygrał European Free H. (ENG,7f,T), Cork & Orrery St. (ENG-G3,6f,T), Sprint Cup (ENG-G1,6f,T). Był trzeci w 2000 Guineas (ENG-G1,8f,T) i July Cup (ENG-G1,6f,T).

Największe jednak zasługi Danehill odnotował jako reproduktor w hodowli.

Karierę stadną rozpoczął w 1990 roku w stadninie Coolmore Stud w Irlandii. Był, podobnie jak później jego syn Holy, reproduktorem "wahadłowym", kryjącym naprzemiennie w Europie i Australii. Zdobywał cenne tytuły jako reproduktor.

Czołowym reproduktorem Australii był wybierany kilka razy – w 1995, 1997, 2000 i 2005 roku.

Czołowym reproduktorem we Francji był w latach 2001 i 2007 (w 2007 pośmiertnie).

Tytuł czołowego reproduktora w Wielkiej Brytanii i Irlandii zdobywał w 2005, 2006 i 2007 roku (w 2007 również pośmiertnie).

W 2011 roku wybrano Danehilla Czempionem Ojca Matek w Ameryce Północnej.

Został wpisany do galerii sław turfu w Australii - Australian Racing Hall of Fame.

Nie sposób wymienić wszystkich znakomitych potomków tego ogiera, ale na pewno na uwagę zasługują takie końskie osobistości, jak: Dylan Thomas (IRE) -zarobił na torach 3 368 912 funtów, Duke Of Marmelade (IRE) - 1 368 453 funtów, Rock Of Gibraltar (IRE) - 1 269 804 funtów, George Washington - 805 977 funtów, North Light (IRE) - 1 097 276 funtów, czy wreszcie Oratorio (IRE) - 1 085 278.

Danehill zasłużył się również jako wyborny ojciec matek. Jest dziadkiem takich sław jak:

- Frankel (GB), syn Galileo od Kind po Danehill z zarobkiem 2 998 302 funtów

- Danedream (GER), klacz po Lomitas od Danedrop po Danehill z zarobkiem 3 219 726 funtów

- Hightland Reel (IRE), og. po Galileo od Hveger po Danehill z zarobkiem 7 513 355 funtów

- Sepoy (AUS), og. po Elusive Quality od Watchful po Danehill, który zarobił 2 509 193 funtów

- Teofilo (IRE), og. po Galileo od Speirbhean po Danehill, który zarobił 349,516 funtów

- Noble Mission (GB) po Galileo od Kind od Danehill, który zarobił 1 364 058 funtów

- Our Idaho (IRE) po Galileo od Hveger po Danehill z zarobkiem 1 196 473 funtów.

Większość jego potomstwa to obecnie cenione reproduktory czy klacze stadne. Poniżej trochę statystyki, dotyczącej potomstwa Danehilla.

- Na nawierzchni typu "flat"- na 558 koni biegających, 352 zwycięzców, łącznie 821 zwycięstw, suma wygranych przez nie pieniędzy to 23 623 540 funtów.
- Na nawierzchnia typu "turf" - na 551 biegających koni, 326 zwycięzców, 671 wygranych, suma zarobionych przez nie pieniędzy to 22 639 823 funtów.
- Na nawierzchni "all weather" - na 161 startujących koni, 62 zwycięzców, łącznie 150 zwycięstw, suma zarobionych przez nie pieniędzy to 983 717 funtów.
- Gonitwy "skokowe" - na 93 koni, 38 wygrywało, odniosło 97 zwycięstw, zarobiły łącznie 705 652 funtów. Podobna statystyka dotyczy gonitw przeszkodowych.
- Jako ojciec matek - na 1377 matek, 760 klaczy rodziło zwycięzców. Łącznie wnuki Danehilla wygrały 2075 gonitw i zarobiły 41 651 776 funtów.
- Po Danehillu urodziło się 271 sprinterów, z których 112 wygrywało na dystansach 5-6 furlongów i ogółem odniosło 178 zwycięstw na tym dystansie, zarabiając 3 631 541 funtów; 489 flyero-milerów, którzy dobrze biegali na dystansach od 7 do 9 furlongów, a 230 wygrywało, odnosząc w sumie 412 zwycięstw i zarabiając dla swoich właścicieli łącznie 9 741 125 funtów. Na dystansie 10-11 furlongów wygrywało 71 koni z 261, odnosząc 124 zwycięstw i zarabiając 6 002 283 funtów. Długodystansowców wygrywających na 12-13 furlongów było 34 ze 145, a zwycięstw 66, łączna suma ich zarobków - 3 212 259 funtów. Na dystansie powyżej 14 furlongów biegało 69 koni, wygrywało 17, a zwycięstw odniosło 41 za sumę 1 036 332 funtów.

Ogólnie po Danehillu urodziło się 2008 koni biegających, 1545 odnoszących zwycięstwa (76,9% całego potomstwa), 349 wygrywało gonitwy rangi Stakes, 232 meldowało się na miejscach płatnych w gonitwach najwyższej rangi. Jego potomstwo zarobiło łącznie 375 000 000 dolarów. Z przychówku ogiera 89 wierzchowców wygrywało gonitwy rangi G1.

Ta dość długa statystyka daje nam i tak tylko niewielki ogląd na niesamowitą wartość hodowlaną ojca Holy Roman Emperora, który oficjalnie uznawany jest za reproduktora wszechczasów.

RODZINA ŻEŃSKA

I matka

L'On Vite (USA), klacz urodzona w 1986 roku, córka legendarnego na torze Secretariata od Fanfreluche po Northern Dancer, nie brała udziału w gonitwach na torach, ale zapisała się w stadninie jako dobra klacz hodowlana.

W 1996 roku rodziła źrebaki w Australii, a do Irlandii wróciła w 2008 roku. Jest matką 14 źrebaków, z czego 4 nie biegały, a dwa nie zajmowała miejsc płatnych. Oprócz Holy Roman Emperora, dobrym jej potomstwem była klacz Milanova (AUS) po Danehill, ur. w 1999 roku oraz ogier Heart Of Oak (USA), ur. w 1992 roku po Woodman, który na 19 startów 6 razy wygrał, 5 razy był 2 i raz 3.

II matka

Fanfreluche (CAN), kl. ur. w 1967 roku po Northern Dancer od Ciboulette po Chop Chop startowała 21 razy, z czego 11 wygrała, 6 razy była druga, dwa razy trzecia. Zwyciężyła w Princess Elizabeth Stakes, Natalma Stakes, Fleur De Lys Stakes, Manitoba Centennial Derby, Alabama Stakes, Benson & Hedges Invitational Handicap (NTR), Quebec Derby, Bison City Stakes oraz Selene Stakes. W wieku 3 lat została wybrana Kanadyjskim Koniem Roku i Czempionką Trzyletnich Klaczy. Zajmuje zaszczytne miejsce w Canadian Racing Hall of Fame. W hodowli wykazała się nie gorzej, niż na torze.

Jest matką championów L'Enjoleur, La Voyageuse i Medaille d'Or.

- Jej syn, L'Enjoleur (CAN) ur. w 1972 roku po Buckpasser startował 30 razy, wygrał 15 razy, 4 razy był drugi, dwa razy trzeci. Triumfował w Laurel Futurity (G1), Ontario Foaled Stakes, Coronation Futurity, Cup And Saucer Stakes, Summer Stakes, Winnipeg Futurity, Clarendon Stakes, Carling O'Keefe Invitational Handicap, Queens Plate Stakes, Prince of Wales Stakes, Manitoba Derby, Quebec Derby, Col. R. S. McLaughlin Handicap, Harry Jeffrey Handicap. W 1975 roku został wybrany Kanadyjskim Koniem Roku i Czempionem Trzyletnich Ogierów w Kanadzie. Po karierze został cenionym reproduktorem, a zmarł w 2000 roku, dożywając pięknego wieku 28 lat.

- Jej córka, La Voyageuse (CAN), ur. w 1975 roku po Tentam startowała w wyścigach aż 56 razy, z czego 26 razy wygrywała, 10 razy była druga i siedem razy trzecia. Zdobywała zaszczytne tytuły Kanadyjskiego Czempiona Trzyletnich i Starszych Klaczy w 1978 roku, Kanadyjskiego Czempiona Starszych Klaczy w 1979 roku i Kanadyjskiego Czempiona Sprinterów w 1980 roku. W hodowli wykazała się wyśmienitym i wartościowym potomstwem.

- Trzecim wartościowym potomkiem Fanfreluche jest ogier Medaille D'Or (CAN), ur. w 1976 roku po Secretariat, który biegał 17 razy, z czego trzy razy wygrał, pięć razy był drugi, a cztery razy trzeci. Po karierze został cenionym reproduktorem.

Konkludując, babka Holy Roman Emperora była wyborna klaczą wyścigową i wspaniałą matką stadną, rodząc znakomite potomstwo, które odznaczyło się zarówno na światowych torach, jak i w hodowli.

III matka

Ciboulette (CAN) - klacz ur. w 1961 roku po Chop Chop od Windy Answer po Windfields również była doskonałą klaczą wyścigową. Biegała 33 razy, z czego 14 razy wygrywała, trzy razy była druga i pięć razy trzecia.

Oprócz wybornej na torze i w hodowli Fanfreluche (j.w.), urodziła w 1980 roku Night Shifta (USA), który nie był wielką gwiazdą na torze, ale w hodowli okazał się objawieniem. Po nim są m.in. takie konie jak Azamour, In The Groove, Dream Eater, Night Glimmer i wiele innych doskonałych wyścigowców.

Prababka Holy'ego urodziła w sumie 10 źrebaków, z czego 2 nie biegały, a jeden nie zajmował płatnych miejsc. Reszta uczestniczyła w gonitwach i zwyciężała oraz odznaczyła się w hodowli.

Powyższy rys rodowodowy mówi sam za siebie. Znakomite wyniki hodowlane i wyścigowe Holy Roman Emperora nie są dziełem przypadku, a pochodzą ze znakomitych genów, które ogier obecnie dalej przekazuje.

HOLY ROMAN EMPEROR - KARIERA NA TORZE

Holy Roman Emperor biegał mało, bowiem tylko siedmiokrotnie i jedynie w wieku 2 lat. Wygrał w czasie swojej krótkiej kariery czterokrotnie, a dwa razy był drugi. Zarobił ponad 700 000 dolarów. Trenował go nie kto inny, jak sławny szkoleniowiec Aidan O'Brien w Ballydoyle.

Wszystkie swoje wygrane zanotował w 2006 roku, w wieku 2 lat, co uczyniło go czołowym dwulatkiem ówczesnego rocznika. Triumfował w dwóch gonitwach rangi G1 we Francji i w Irlandii. Zadebiutował dość wcześnie, bo 7 czerwca 2006 roku na torze Leopardstown w Irlandii na dystansie 6 furlongów, gdzie odniósł łatwe zwycięstwo, o 1 1/2 długości pokonując drugiego na mecie rywala.

Następny start nastąpił dość szybko po pierwszym, bo zaledwie po dwóch tygodniach. Ogier pokazał się publiczności na torze w Ascot w Coventry Stakes (G2) na dystansie 6 furlongów. W wyścigu brało udział bardzo dużo koni, bo aż 21, co na sprinterskim dystansie jest niebagatelne. Holy miał numer 9 i zajął tam 15 miejsce ze stratą 8 1/4 długości do zwycięskiego Hallvelyn. To był jedyny wyścig, w którym gniadosz nie zajął płatnego miejsca (w jego przypadku pierwszego bądź drugiego).

Niezrażony tą porażką trener zapisał go już 2 lipca do wyścigu rangi G2 w Irlandii na torze w Curragh, również na dystansie 6 furlongów. Tą gonitwę Holy wygrał o pół długości przed Draytonem i 2 1/4 długości przed Excellent Art.

Niespełna dwa miesiące po porażce w Ascot, Holy Roman Emperor triumfował w Irlandii na torze w Curragh w wyścigu rangi G1 - Phoenix Stakes, gdzie zrewanżował się ogierowi Hellvelyn, który tym razem był drugi.

Następnie gniadosz wystąpił w National Stakes (G1) na torze w Curragh na dystansie 7 furlongów. Tam zajął drugie miejsce, a pokonał go o 1 1/4 długości jego wielki rywal i obecnie znakomity reproduktor - Teofilo.

Na początku października 2006 roku, Holy Roman Emperor wystąpił na torze Longchamp we Francji w prestiżowej gonitwie dla dwulatków Prix Jean-Luc Lagardere/Grand Criterium (Fr-G1) na dystansie 7 furlongów. Wygrał ten bieg o 2 długości przed rzetelnym Battle Paint.

Ostatni występ w jego karierze miał miejsce 14 października 2006 roku na torze w Newmarket w Dewhurst Stakes (G1) - biegu na 7 furlongów, gdzie ponownie zajął drugie miejsce za Teofilo, ale tym razem przegrał tylko o łeb.

W najważniejszych biegach dla dwulatków najpoważniejszym rywalem Holy'ego był wspomniany już Teofilo. Oczekiwano na kolejne pojedynki między nimi w wieku 3 lat, ale w marcu 2007 roku właściciele gniadosza zdecydowali się wycofać go z treningu i wdrożyć do hodowli, by mógł on zastąpić ogiera George’a Washingtona, również po Danehillu, który miał problemy z płodnością.

Holy Roman Emperor od 2007 roku jest ogierem czołowym, tzw. "wahadłowym" dla Coolmore Stud. Kryje w stadninie Coolmore w Irlandii podczas europejskiego sezonu stanówkowego, a potem w stadninie Coolmore w Australii podczas sezonu stanówkowego na południowej półkuli. W 2018 roku stanówka nim kosztowała 15 000 euro.

O potomstwie ogiera napiszemy w kolejnym odcinku.